شنبه که داشتم از دانشگاه برمی‌گشتم تصمیم گرفتم به جای دو تا ایستگاه اتوبوس پیاده برم تا مترو!
قسمتی از خیابون طالقانی رو اینا جلوم قدم می‌زدن...
به‌نظرم، با هم‌دیگه خیلی زیبا بودن :)
دوتایی‌ها تو دانشگاه کم نیستن و هر روز تعداد زیادی رو می‌شه دید و عق زد (:|) ولی این دوتا فرق داشتن انگار...
تا وقتی که این درس ها رو توی مهندسی پاس نکنین، نمی دونین چه قددد اسمی که براشون انتخاب شده حقه!
این چند واحد شما رو به طور کامل سرویس می کنن و به شما یاد می دن که تا آخر مهندسی قرار نیست همه چیز رو بفهمین :|||
ثریا قاسمیِ ویلایی‌ها ینی مادر، مادر ینی ثریا قاسمیِ ویلایی‌ها...
عییییین هم‌اند!
کاش می‌شد یه بار بقل‌ش کنم :)
دی‌شب تلویزیون یه فیلم سینمایی نشون داد که مامان خانواده سرطان داشت و آخرای عمرش بود...
بعد به عنوان یادگاری به دخترش یه پتو داد که روش عکس‌هاشون از بدو تولدش چاپ شده بودن!
یادم باشه به طور برنامه‌ریزی شده از کودکان کوچک‌م عکس بگیرم و برای تولد ۱۸ ساله‌گی‌شون یه هم‌چین چیزی بهشون بدم...
البته شاید هم من زودتر از عمر عادی انسان ترک‌شون کردم...
مصطفا یه فیلمی داره می‌سازه که پنج‌شنبه پخش شه!
یه عکس توش هست که فکر کنم تولد سه سالگی فاطمه ست. نشستی همون جای همیشگی‌ت توی هال، پیرهن توسی عه تن‌ت عه، انگشت‌ت زخم شده و با یه تیکه پارچه بستی‌ش، داری به دوربین نگاه می کنی و از ته ته دلت می خندی... همون مدلی که دلت تکون می خورد...
می شه بی‌آی به خواب‌م؟
من خیلی دل‌تنگ‌ام...
یه روزی می‌برم‌ت این‌جا و دق و دلی همه‌ی این روزها رو در می‌آرم...
دلم می خواد که دیروز هی تکرار شه و تکرار شه و در آخر من در دیروز بمیرم...
