دیشب داشتم فیلم روز مادر دو سال پیش رو نگاه می کردم، گریه ام نگرفت! چون عادت دارم به بودنش!!
جای خالیش رو که تو خونه می بینم بغض می کنم! چون عادت ندارم به نبودنش!!
من توی شادی، ناراحتی، ترس، هیجان و ... یادتم!
این ینی، تو کتارمی نه؟!
#مادر
می دونستم که خسته ست،
می دونستم که بدنش دیگه تاب نداره،
می دونستم که دل کنده،
می دونستم که قراره جای خالیش رو تحمل کنیم...
اما
هیچ وقت فکر نمی کردم این قدر زود!
اگر روزی صاحب فرزندی شدم قطعا بهش گوش زد خواهم کرد که،
بری دانشگاه هدفون نبری، بااااااختی! -____-
یه احساس گندی بهم می گه که این حرفم رو باور نمی کنی، ولی امیدوارم که این احساسم همون قدر که گنده غلط باشه...
توی این دنیا، بعد از خانواده و فامیل که جونم براشون در می ره، دو نفر هستن که بدون این که کاری بکنن، می تونن طوری حالم رو خوب کنن که چشمام برق بزنه!
و تو اولینی...
خانم الف!
تو کل اون دانشکده، من شما رو فقط دوست می‌دارم!
ولی
آخه
گنننند زدی با این برنامه ریختنت خانم الف عزیزم -_____-