همیشه وقتی آخرای شارژ کارت متروم می‌رسه، یه هزار تومنی می‌ذارم تو یه قسمتِ قابلِ دست‌رسیِ کیفم که اگه یهو پول برای اتوبوسم کم بود و حساب نشد، سریع بدمش به راننده و اون هم صد تومن بقیه‌ش رو بهم پس نده و حرص بخورم از دزدی‌های ریز و احمقانه‌ی مردم تحت‌فشار، ولی خیالم راحت باشه که مردمی که سوار اتوبوس بودن علاف نشدن!
القصه!
دیروز صبح شارژ کارتم رو چک کردم و دیدم خب حله، می‌شه رفت و برگشت.
بعدازظهر که داشتم برمی‌گشتم، کارتم رو گرفتم دستم و از اتوبوس پیاده شدم و رفتم که بزنم رو اون دستگاه! یک بار زدم، بوق ممتد. دوباره زدم، نشد.
کیف‌پولم رو سریع درآوردم که پول بدم به راننده اما دریغ از یک دونه سکه!!!! حالا چه غلطی کنم آخههههه!!
رفتم سوار اتوبوس شدم به راننده گفتم: من پول نقد ندارم -_-
گفت: کارتت رو بده!
کارتم رو که دادم دستش دیدم یاخداااا! این که کارت مترو نیست آخه!! کارت دانشجویی عه -____-
کارت متروم رو درآوردم و بلیط رو حساب کردم و دستم رو دراز کردم که کارت دانشجویی‌م رو از راننده بگیرم، کارت رو داد دستم و گفت: برو به سلامت...
نفهمید که اونی که دستشه کارت دانشجوییه و من اسکل بازی درآوردم ولی باز هم می‌تونست به خاطر معطل شدنش داد و بیداد کنه!!
یه خوش‌اخلاقی خاصی داشت در وجودش :)
۲۴ بهمن ۹۶ ، ۰۹:۳۳