کسی خونه نیست!

از بیمارستان که بر می گشتیم، مصطفا باید دایی رو می برد جایی برا همین توی خیابون رام از ماشین پیاده شدم که پیاده برم!

بلد نبودم درست راه رو، تو گوگل مپ زدم که بهم آدرس بده. اول فکر کردم از جلوی خونه تون رد می شم، به سرم زد که زنگ بزنم بهت که: لباس بپوش بیا پایین ببینمت!

به ذره که دقت کردم، دیدم نه تنها از جلوی خونه تون رد نمی شم که، تو اصلا تهران نیستی...

دلم برات یه ذره شده موید من!