مادر

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

دل‌حرف

دماغ سوخته

اوج نزدیکی مکانی...

پاشنه‌بلند

خدایا!

این چه جای زشت و تهوع‌آوری‌عه که ما توشیم؟؟

عاخه دوییدن با کفش‌های پاشنه‌مدادی کجا و...

 راه‌رفتن با دم‌پایی بیمارستان کجا؟

از این پست خزهای اینستایی

محبتی که بین بحث‌های خشک و فوق‌العاده دوست‌داشتنی حسابان(!) موج می‌زنه:

حوصله سر رفتگی‌هایی که مشاهده می‌شه:

شامت را تنها بخور |:

آدم‌ها تا وقتی که بهت نیاز دارن، دوستت دارن،

به محض برطرف شدن نیاز،

مثل آشغال، می‌ندازنت تو زباله‌دونی...

مدلشونه!

برا همینه که با هیچ‌کس نمی‌شه مثل مامان و بابا کنار اومد.

.

.

.

.

.

دیشب خواب دیدم اومده (الف) 

وااااای که چه‌قد دلم براش تنگ شده، چه خواب خوبی بود.

کاش می‌شد.

می‌شه فردا به خیر بگذره؟

ینی من واس امتحان دینی، بیش‌تر از حسابان زجر می‌کشم...

💓

داشتم فکر می‌کردم کههه،

چرا من سی مهر هزار و سیصد و نود و چهار، هیییییچ کاری این تو نکردم؟!!!

بعد فهمیدم، چون که لههه بودم

دااااغون بودم

کفری بودم،

از دست خودم.

از مدرسه به معنای واقعی کلمه متنفر بودم!

چه‌قد بد بود.

رفته بود، گفته بود می‌رم، گفته بود خیلی اذیتم می‌کنی.

اذیت می‌کردم، اذیت می‌کنم، اما خب صبوره دیگه، صبوره.

.

.

.

.

چه‌قد خوووووبم

چه‌قد خوش‌حالم

وقتی که کنارت‌عم

وقتی که کنارم‌عی

وقتی که می‌خندی...

پاییزی من!

قشنگ من!

عزیز من!

سه ماه و بیس روزگی‌ت مباااااارک!

و 

خب

:

دوست دارم عزیزم!

دوست دارم عزیزم!

دوست دارم عزیزم!

#💓

#برای_مخاطب_وی

مصداق از دنده‌ی چپ پا شدن😒

از اون‌جا که خدا وقتی دچار رو آفرید، حساسیت رو تا ابد هم‌راه‌ش کرد، این روزا چش‌ش داره از جا در می‌آد...

سر زنگ هندسه می‌گم...

نه اونی که فک می‌کنین رو نمی‌گم!😁

می‌گم: خانم! می‌شه برم بیرون چشم‌هام رو بشورم؟

می‌فرماد: برو

از پله‌های نیم‌طبقه رد می‌شم، دلم نم‌یاد با آب‌سردکن چشم‌هام رو بشورم، می‌رم پایین، یه خانمه داره تلفن صحبت می‌کنه، می‌گه: یا الله، بگو!!

من رو ندید، نفهمیدم به کی گفت، دارم می‌رم سمت حیاط، که می‌فهمم مخاطب‌ش کی بوده😁

پشت‌م رو می‌کنم و میییییییی‌دوم، احتمالن دید من رو😒

می‌آم بالا و با آب‌سردکن چشم‌هام رو می‌شورم و می‌رم سر کلاس.

تق

تق

تق

در رو باز می‌کنم.

فرمود: پاشو برو پیش مشاور، پاشو... (!) 

نمی‌فهمم کی رو می‌گه، کپ می‌کنم، که ییهو پا می‌شه.

رو به من می‌فرماد: برو باهاش بره پیش مشاور.

از بقلم رد می‌شه، گلوش درد گرفته‌ به نظرم، می‌خوام بغلش کنم، اما می‌دونم، نباید و می‌دونم دورم می‌کنه...

مونده‌م چی شده. آخه زودتر از من کاراش رو کرده بود، به‌تر از من، بیش‌تر از من...

خانم هندی!!!!!!

چرا؟

.

.

.

.

.

دست‌هاش، صداش، لب‌هاش، می‌لرزید...

چشم چپ من نبض می‌زد، دستام یخ بود، دست‌ش رو گرفتم،

دستم رو گرفت

💓

الف، عین، ح

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید